"Δίνουμε μάχη ενάντια στο τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας της χώρας μας. Της χώρας μας που στα μάτια των πιστωτών της όχι μόνο δεν καταφέρνει να ελέγχει τα δημόσια οικονομικά της, αλλά μέχρι πολύ πρόσφατα έκρυβε το μέγεθος του προβλήματος"
Γ. Πεταλωτής από το δελτίο τύπου για το νέο πακέτο μέτρων της κυβέρνησης 03/03/2010
Τα πρόσθετα μέτρα ανακοινώθηκαν, τα spreads υποχώρησαν στις 285 μ.β., το ΕΥΡΩ ανέκαμψε έναντι δολαρίου κατά 1,371 μονάδες, ΔΝΤ και ΕΚΤ είναι ευχαριστημένοι και η Μέρκελ επίσπευσε την συνάντησή της με τον Παπανδρέου την Παρασκευή. Από ότι φαίνεται είναι όλοι ευχαριστημένοι και όλα σιγά σιγά μπαίνουν στην θέση τους. Εκτός όμως από τον ελληνικό λαό που μόνο ικανοποιημένος, με την όλη τροπή, δεν είναι. Το βιοτικό επίπεδο πέφτει, οι καταθέσεις στις τράπεζες θα πέσουν, η κατανάλωση θα πέσει και το κερασάκι στην τούρτα, η ανακοίνωση του κου Σόιμπλε, υπουργού οικονομικών της Γερμανίας, ότι δεν υφίσταται θέμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας αφού τέτοιο αίτημα δεν έχει κατατεθεί. Και η ελληνική πλευρά περιμένει... Μάλλον στο περίμενε θα μείνει και αυτό διότι ,τα μέτρα αυτά ποτέ καμία χώρα και καμία κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να πάρει και πόσο μάλλον για να βρει διέξοδο από την κρίση. Προσωπικά θεωρώ πώς, το όλο πακέτο μέτρων είναι καθαρά ένα πλιάτσικο και μια αρπαχτή του κράτους (και εμμέσως της Ε.Ε.) εναντίον του πολίτη με σκοπό την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων του ήδη υπέρογκου δημοσίου χρέους. Τα μέτρα αυτά δεν αποσκοπούν σε αύξηση των δημοσιονομικών στοιχείων της χώρας πόσο μάλλον για αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης και του Α.Ε.Π., αντιθέτως συρρικνώνουν τις ωφέλιμες δαπάνες του δημοσίου, μειώνουν την κατανάλωση, μειώνουν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και αυξάνουν την κοινωνική και εισοδηματική ανισότητα. Και ας δούμε το γιατί.
Από τα πρόσθετα μέτρα που ανακοινώθηκαν σήμερα από την κυβέρνηση, θα σχολιάσω μόνο τα πολύ βασικά. Οπότε έχουμε:
Γ. Πεταλωτής από το δελτίο τύπου για το νέο πακέτο μέτρων της κυβέρνησης 03/03/2010
Από τα πρόσθετα μέτρα που ανακοινώθηκαν σήμερα από την κυβέρνηση, θα σχολιάσω μόνο τα πολύ βασικά. Οπότε έχουμε:
- περικοπή του 14ου και του 13ου μισθού στο δημόσιο τομέα κατά 30%
- 12% περικοπή των πάσης φύσεως επιδομάτων δημοσίου (εξαιρούνται τα οικογενειακά επιδόματα, κίνητρο αποδόσεων και επίδομα μεταπτυχιακών σπουδών)
- Αύξηση 2% του ΦΠΑ στο μεγάλο κλιμάκιο, από το 19% στο 21%. Ο ΦΠΑ αυξάνεται επίσης από το 4,5% στο 5%, από το 9% στο 10%
- «Πάγωμα» όλων των συντάξεων – δεν επηρεάζονται τα επιδόματα γιορτών και αδείας
- Αύξηση 8 λεπτά στην τιμή της βενζίνης, αύξηση 3 λεπτά στο πετρέλαιο κίνησης. Παραμένουν ίδιες οι τιμές στο πετρέλαιο θέρμανσης.
Ανήκουστο το να κοπούν, περίπου όσο ένας μισθός συνολικά, τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων αλλά και το επίδομα αδείας, μέτρα και δικαιώματα που έχουν αποκτηθεί από το 1826!!! Ειδικά από την στιγμή που η συνολική δαπάνη για τα, εν λόγω, επιδόματα είναι το 0,3% του Α.Ε.Π. Το ίδιο ισχύει και για τα επιδόματα πάσης φύσεως για το δημόσιο - 0,2% του Α.Ε.Π. Τα επιδόματα αυτά όσο περίεργο και αν φαίνεται σε κάποιους, αποτελούν το πραγματικό εισόδημα διαβίωσης για κάθε πολίτη - δημόσιο υπάλληλο και αυτό διότι από τις ακαθάριστες αποδοχές που λαμβάνει, μόνο ένα ποσοστό από τις καθαρές αποδοχές μπαίνει στα ταμεία του νοικοκυριού αφού έτσι και αλλιώς ο δημόσιος υπάλληλος φορολογείται στην πηγή του εισοδήματος. Τα υπόλοιπα λεφτά προέρχονται από επιδόματα τέτοιου τύπου και που θα χρησιμοποιηθούν για δαπάνες διαβίωσης. Από την άλλη, έχουμε το ΦΠΑ που έχει αυξηθεί τα τελευταία 3 χρόνια κατά 3% διαδοχικά. Με το επίπεδο των 21% επί της τελικής τιμής του προϊόντος μειώνονται στο ελάχιστο τα κίνητρα για κατανάλωση ενώ ξαναμπαίνει στο προσκήνιο και το ενδεχόμενο του πληθωρισμού. Από την στιγμή που θα συμβεί αυτό η αγορά θα πέσει κατακόρυφα τα περιθώρια κέρδους θα μειωθούν, αν όχι θα εξαφανιστούν, και η επιχειρηματική δραστηριότητα θα μειωθεί και αυτή. Με λίγα λόγια θα σταματήσει να δουλεύει ο λεγόμενος "πολλαπλασιαστικός" μηχανισμός της αγοράς και σε συνδυασμό με την έλλειψη κινήτρων για ιδιωτικές επενδύσεις θα περάσουμε σε νέο κύκλο ύφεσης.
Όσο αφορά τις συντάξεις, είναι κοροϊδία και μόνο το γεγονός ότι δεδουλευμένα μίας ζωής αντί να δίδονται σε ομάδες ευπαθείς και κοινωνικά ευαίσθητες, πάνε για την αποπληρωμή ενός χρέους που είναι το τέκνο μιας σωρείας διεφθαρμένων πολιτικών του παρελθόντος και του παρόντος. Μόλις το 0,2% του Α.Ε.Π. αντιστοιχεί η εν λόγω αύξηση στις συντάξεις. Και ρωτώ το εξής: με μία γενναία μείωση της τάξης του 15% στις αποδοχές των βουλευτών καθώς και μία αντίστοιχη μείωση 30% των επιδομάτων των υπαλλήλων της βουλής δεν θα ήταν αρκετή για να δοθεί μία αύξηση 1,5% στις συντάξεις και να μείνει και ένα ποσοστό για τα έσοδα του κράτους; Σαφώς και θα μπορούσε αλλά σε περιόδους κρίσης και ύφεσης είναι εύκολο πράγμα απ' ότι φαίνεται να θυσιάζονται κοινωνικές ομάδες για το "καλό" της πατρίδας και για την ικανοποίηση των ευρωπαίων εταίρων μας.
Για να καταλήξουμε και στον φόρο των καυσίμων. Ανέκαθεν η Ελλάδα, όσο αφορά την αγορά καυσίμων, πάντα πήγαινε κόντρα στις τάσεις των διεθνών αγορών. Από την στιγμή που επήλθε ισορροπία στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου πριν από 2 χρόνια, όταν η τιμή από τα 100$ το βαρέλι κατέληξε στα 75$, η εγχώρια αγορά συνέχισε το ράλι των τιμών με ελάχιστες υποχωρήσεις στις τιμές, της τάξης του 1-1,5% περίπου. Το κύμα της αισχροκέρδειας σε ένα κλάδο λίγο πολύ "κλειστό" όχι μόνο δεν σταμάτησε αλλά συνέχισε και με την ανοχή του κράτους. Ο φόρος που επιβάλλεται τώρα όχι μόνο δεν θα διορθώσει το πρόβλημα αλλά θα επιδεινώσει και την κατανάλωση καυσίμων και έμμεσα θα συμβάλει στην απότομη πτώση της αγοράς αυτοκινήτου. Η μέθοδος της έμμεσης φορολόγησης αναπόφευκτα πέφτει πάντα στις πλάτες του καταναλωτή απλά τώρα θα γίνει για το καλό του κράτους και για την ικανοποίηση των Βρυξελλών.
Τι θα μπορούσε να γίνει εναλλακτικά; Θεωρώ πως οι λύσεις που θα μπορούσε να ακολουθήσει η κυβέρνηση θα μπορούσαν να ήταν λιγότερο επιφανειακοί και περισσότερο ουσιαστικοί. Δηλαδή, θα μπορούσε να μείωση αρκετά τις δαπάνες της με ένα ευέλικτο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων των πιο δαπανηρών ΔΕΚΟ. Έτσι οι εν λόγω επιχειρήσεις θα μπορούσαν να οργανωθούν με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να αποδίδουν την πραγματική τους αξία σε απόδοση στο Α.Ε.Π. καθώς και να στελεχώνονται με άτομα που θα έχουν σαν κίνητρο την ανάπτυξη και την μεγέθυνση της εκάστοτε ΔΕΚΟ και όχι την πολιτική του ρουσφετιού. Από την άλλη, σε ενδεχόμενο απολύσεων οι εν λόγω υπάλληλοι θα μπορούσαν να απορροφηθούν σε οργανισμούς του δημοσίου που έχουν έντονη ανάγκη για στελέχωση Επίσης κατάργηση της μονιμότητας, θα έδινε το σωστό κίνητρο σε υπαλλήλους που έχουν όρεξη να δουλέψουν και να αποδώσουν, να στελεχώσουν σωστά τις δημόσιες υπηρεσίες και ταυτόχρονα να πετάξει έξω από τον κλάδο υπαλλήλους - δεινόσαυρους και υπαλλήλους που δεν αποδίδουν και επιβαρύνουν, με το μισθό τους τις δαπάνες για μισθούς στο δημόσιο. Έτσι θα ήταν περιττή η μείωση σε μισθούς και επιδόματα ή τουλάχιστον θα ήταν λιγότερη, της τάξης του 3 - 5%. Κατάρτιση ,ενδοϋπηρεσιακώς, ειδικών προγραμμάτων ετήσιας αξιολόγησης στελεχών και υπαλλήλων του δημοσίου έτσι ώστε να δίδονται τα κίνητρα για βελτίωση της αποδοτικότητάς τους και ευρύτερα στην βελτίωση των παρεχόμενων, από το δημόσιο, υπηρεσιών που θα βοηθήσουν στην ευελιξία πολλών διαδικασιών. Με αυτό τον τρόπο και το κόστος του δημόσιου τομέα περιορίζεται όχι μέσω των βίαιων περικοπών και παγώματος μισθών αλλά μέσω του ισομερισμού του κόστους. Επίσης αν η επιβολή ΦΠΑ σε μεγαλύτερη κλίμακα είναι επιβεβλημένη, τότε πρέπει να δημιουργηθούν και αντίστοιχα κίνητρα σε επιχειρήσεις προκειμένου να κρατηθούν οι ιδιωτικές επενδύσεις σε υψηλά επίπεδα και έτσι να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της χώρας.
Για να κλείσω, τα μέτρα ενδεχομένως να δώσουν έσοδα στο κράτος και ενδεχομένως να καλύψουν σε 2-3 χρόνια το έλλειμμα (διότι ας μη γελιόμαστε σε τέτοιο χρονικό ορίζοντα παίζει η Ελλάδα). Το θέμα όμως είναι να γίνει αυτό ΄προκειμένου να πετύχουμε και ανάπτυξη και όχι για φανούμε καλά παιδιά απέναντι στην Ε. Ε.. Όπως έχω τονίσει και σε προηγούμενο άρθρο μου (βλ. ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ DEBATE) η επίτευξη των οικονομικών μας συμφερόντων και η ανάπτυξη της χώρας θα πρέπει να είναι το κύριο μέλημα της εκάστοτε κυβέρνησης. Η προσφυγή σε μέτρα που είναι κατά της πτώχευσης και υπέρ της φτώχειας οδηγούν σε πάγωμα της αγοράς και εξαφάνιση της ανάπτυξης Θα τολμήσω να κάνω μία πρόβλεψη για την οποία μακάρι να βγω ψεύτης. Με το παρόν πακέτο μέτρων το έλλειμμα θα καλυφθεί αλλά με την ασύμμετρη πτώση της ανάπτυξης θα ξαναμπούμε σε νέο κύκλο ύφεσης και τελικά θα καταλήξουμε σε αυτό που τώρα "φρενάρουμε", την πτώχευση. Δεν είναι ακόμα αργά, επιλογές ακόμα υπάρχουν αφού όλα εξαρτώνται από την θέληση της παρούσας κυβέρνησης να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα και να πάψει να γίνεται συνεχώς το σκυλάκι της Ε. Ε.
(πηγή εικόνων "Ναυτεμπορική")
Όσο αφορά τις συντάξεις, είναι κοροϊδία και μόνο το γεγονός ότι δεδουλευμένα μίας ζωής αντί να δίδονται σε ομάδες ευπαθείς και κοινωνικά ευαίσθητες, πάνε για την αποπληρωμή ενός χρέους που είναι το τέκνο μιας σωρείας διεφθαρμένων πολιτικών του παρελθόντος και του παρόντος. Μόλις το 0,2% του Α.Ε.Π. αντιστοιχεί η εν λόγω αύξηση στις συντάξεις. Και ρωτώ το εξής: με μία γενναία μείωση της τάξης του 15% στις αποδοχές των βουλευτών καθώς και μία αντίστοιχη μείωση 30% των επιδομάτων των υπαλλήλων της βουλής δεν θα ήταν αρκετή για να δοθεί μία αύξηση 1,5% στις συντάξεις και να μείνει και ένα ποσοστό για τα έσοδα του κράτους; Σαφώς και θα μπορούσε αλλά σε περιόδους κρίσης και ύφεσης είναι εύκολο πράγμα απ' ότι φαίνεται να θυσιάζονται κοινωνικές ομάδες για το "καλό" της πατρίδας και για την ικανοποίηση των ευρωπαίων εταίρων μας.
Για να καταλήξουμε και στον φόρο των καυσίμων. Ανέκαθεν η Ελλάδα, όσο αφορά την αγορά καυσίμων, πάντα πήγαινε κόντρα στις τάσεις των διεθνών αγορών. Από την στιγμή που επήλθε ισορροπία στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου πριν από 2 χρόνια, όταν η τιμή από τα 100$ το βαρέλι κατέληξε στα 75$, η εγχώρια αγορά συνέχισε το ράλι των τιμών με ελάχιστες υποχωρήσεις στις τιμές, της τάξης του 1-1,5% περίπου. Το κύμα της αισχροκέρδειας σε ένα κλάδο λίγο πολύ "κλειστό" όχι μόνο δεν σταμάτησε αλλά συνέχισε και με την ανοχή του κράτους. Ο φόρος που επιβάλλεται τώρα όχι μόνο δεν θα διορθώσει το πρόβλημα αλλά θα επιδεινώσει και την κατανάλωση καυσίμων και έμμεσα θα συμβάλει στην απότομη πτώση της αγοράς αυτοκινήτου. Η μέθοδος της έμμεσης φορολόγησης αναπόφευκτα πέφτει πάντα στις πλάτες του καταναλωτή απλά τώρα θα γίνει για το καλό του κράτους και για την ικανοποίηση των Βρυξελλών.
Τι θα μπορούσε να γίνει εναλλακτικά; Θεωρώ πως οι λύσεις που θα μπορούσε να ακολουθήσει η κυβέρνηση θα μπορούσαν να ήταν λιγότερο επιφανειακοί και περισσότερο ουσιαστικοί. Δηλαδή, θα μπορούσε να μείωση αρκετά τις δαπάνες της με ένα ευέλικτο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων των πιο δαπανηρών ΔΕΚΟ. Έτσι οι εν λόγω επιχειρήσεις θα μπορούσαν να οργανωθούν με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να αποδίδουν την πραγματική τους αξία σε απόδοση στο Α.Ε.Π. καθώς και να στελεχώνονται με άτομα που θα έχουν σαν κίνητρο την ανάπτυξη και την μεγέθυνση της εκάστοτε ΔΕΚΟ και όχι την πολιτική του ρουσφετιού. Από την άλλη, σε ενδεχόμενο απολύσεων οι εν λόγω υπάλληλοι θα μπορούσαν να απορροφηθούν σε οργανισμούς του δημοσίου που έχουν έντονη ανάγκη για στελέχωση Επίσης κατάργηση της μονιμότητας, θα έδινε το σωστό κίνητρο σε υπαλλήλους που έχουν όρεξη να δουλέψουν και να αποδώσουν, να στελεχώσουν σωστά τις δημόσιες υπηρεσίες και ταυτόχρονα να πετάξει έξω από τον κλάδο υπαλλήλους - δεινόσαυρους και υπαλλήλους που δεν αποδίδουν και επιβαρύνουν, με το μισθό τους τις δαπάνες για μισθούς στο δημόσιο. Έτσι θα ήταν περιττή η μείωση σε μισθούς και επιδόματα ή τουλάχιστον θα ήταν λιγότερη, της τάξης του 3 - 5%. Κατάρτιση ,ενδοϋπηρεσιακώς, ειδικών προγραμμάτων ετήσιας αξιολόγησης στελεχών και υπαλλήλων του δημοσίου έτσι ώστε να δίδονται τα κίνητρα για βελτίωση της αποδοτικότητάς τους και ευρύτερα στην βελτίωση των παρεχόμενων, από το δημόσιο, υπηρεσιών που θα βοηθήσουν στην ευελιξία πολλών διαδικασιών. Με αυτό τον τρόπο και το κόστος του δημόσιου τομέα περιορίζεται όχι μέσω των βίαιων περικοπών και παγώματος μισθών αλλά μέσω του ισομερισμού του κόστους. Επίσης αν η επιβολή ΦΠΑ σε μεγαλύτερη κλίμακα είναι επιβεβλημένη, τότε πρέπει να δημιουργηθούν και αντίστοιχα κίνητρα σε επιχειρήσεις προκειμένου να κρατηθούν οι ιδιωτικές επενδύσεις σε υψηλά επίπεδα και έτσι να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της χώρας.
Για να κλείσω, τα μέτρα ενδεχομένως να δώσουν έσοδα στο κράτος και ενδεχομένως να καλύψουν σε 2-3 χρόνια το έλλειμμα (διότι ας μη γελιόμαστε σε τέτοιο χρονικό ορίζοντα παίζει η Ελλάδα). Το θέμα όμως είναι να γίνει αυτό ΄προκειμένου να πετύχουμε και ανάπτυξη και όχι για φανούμε καλά παιδιά απέναντι στην Ε. Ε.. Όπως έχω τονίσει και σε προηγούμενο άρθρο μου (βλ. ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ DEBATE) η επίτευξη των οικονομικών μας συμφερόντων και η ανάπτυξη της χώρας θα πρέπει να είναι το κύριο μέλημα της εκάστοτε κυβέρνησης. Η προσφυγή σε μέτρα που είναι κατά της πτώχευσης και υπέρ της φτώχειας οδηγούν σε πάγωμα της αγοράς και εξαφάνιση της ανάπτυξης Θα τολμήσω να κάνω μία πρόβλεψη για την οποία μακάρι να βγω ψεύτης. Με το παρόν πακέτο μέτρων το έλλειμμα θα καλυφθεί αλλά με την ασύμμετρη πτώση της ανάπτυξης θα ξαναμπούμε σε νέο κύκλο ύφεσης και τελικά θα καταλήξουμε σε αυτό που τώρα "φρενάρουμε", την πτώχευση. Δεν είναι ακόμα αργά, επιλογές ακόμα υπάρχουν αφού όλα εξαρτώνται από την θέληση της παρούσας κυβέρνησης να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα και να πάψει να γίνεται συνεχώς το σκυλάκι της Ε. Ε.
(πηγή εικόνων "Ναυτεμπορική")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου