«Μπροστά σε ένα πρωτόγνωρο για την ευρωζώνη φαινόμενο, γίναμε πειραματόζωο σε μία μάχη της Ευρώπης και των διεθνών αγορών... Η Ε.Ε. έδωσε την πολιτική και θεσμική της στήριξή. Στη μάχη απέναντι στην ψυχολογία της αγοράς υπήρξε το λιγότερο άτολμη»
Απο τον λόγο του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στο Υπουργικό Συμβούλιο 12/02/2010
Τελικά από ότι φαίνεται το σήριαλ με την χρηματοδότηση της Ελλάδας καλά κρατεί. Συνεχίζουμε να βλέπουμε μια πρωτοφανή αδράνεια από την Ε. Ε. καθώς πληθαίνουν οι φωνές που θέλουν την Ελλάδα, τελικώς, να εισπράττει οικονομική βοήθεια από το I.M.F.. Και ενώ, παράλληλα, με την συνεχή πτώση του ευρώ (υποχώρησε στα 1,3563$ με άνοιγμα στα 1,3691$) συνεχίζονται και οι αιχμές, από εξω-κοινοτικά ΜΜΕ, για ασταθές οικονομικό τοπίο στην ευρωπαϊκή κεφαιλαιγορά και έτσι να δημιουργείται ένα κλίμα έντονης ανησυχίας Τελικώς το ελληνικό 10-ατές ομόλογο αρχίζει να χάνεται ξανά, καθώς η κατρακύλα ξανάρχισε με αύξηση των spreads στις 275 μονάδες βάσης (πριν από 3 μέρες είχαν υποχωρήσει στις 271 μ. β. έναντι του γερμανικού bund) και μάλλον θα χρειαστούμε την βοήθεια του Ρόμπερτ Λάγκτον (τον ήρωα από τα βιβλία του Dan Brown) προκειμένου να το ξαναφέρουμε στο φως των θεσμικών επενδυτών.
Από την μία, φυσικά, είναι και κάπως κατανοητή η απροθυμία των χωρών μελών της Ε. Ε. να χρηματοδοτήσουν την προσπάθεια της Ελλάδας, καθώς τα λεφτά που θα δοθούν πρέπει να τα πληρώσουν οι φορολογούμενοι της εκάστοτε χώρας. Αυτό θα αποτελούσε μεγάλο πολιτικό κόστος για κυβερνήσεις ασταθείς, όπως εκείνη της Γερμανίας ή της Γαλλίας. Από την άλλη όμως η Ε. Ε. έχει χρέος, όχι απαραίτητα απέναντι στην Ελλάδα, να προστατέψει το ΕΥΡΩ, που δέχεται τεράστια κερδοσκοπική επίθεση τις τελευταίες μέρες και έχει σαν αποτέλεσμα την κατρακύλα του έναντι του δολαρίου. Αυτός φυσικά είναι και ο σκοπός της νομισματικής ένωσης, όπως η Ο.Ν.Ε., να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για να θωρακίσει το νόμισμα αλλά και να το κάνει ανταγωνιστικό στην παγκόσμια αγορά συναλλάγματος Όμως φαίνεται πως η λέξη, ορθολογικότητα (πάνω στην οποία βασίζεται η οικονομική επιστήμη) λείπει από το λεξιλόγιο των Ευρωπαίων Επιτρόπων, αφού δεν είναι δυνατόν να βλέπουν το νόμισμα να δέχεται πιέσεις και μια χώρα, κράτος μέλος, να κινδυνεύει με πτώχευση και να εξακολουθούν να μπαίνουν σε ένα debate ζητήσεων για το αν θα πρέπει να στηρίξουν το ελληνικό ομόλογο. Γίνονται ακόμα και κουβέντες του τύπου, να δανειστεί η Ελλάδα από το I.M.F.. Να θυμίσω στους κυρίους επιτρόπους το γεγονός ότι, στο I.M.F. υπάρχει ρήτρα που ορίζει ότι οι Η.Π.Α. έχουν το δικαίωμα για veto σε κάθε έκκληση διεθνούς χρηματοδότησης Έτσι εάν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα απευθύνεται στο I.M.F. τότε υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο να μπει για τα καλά στην Ευρωπαϊκή οικονομία η επίδραση του Αμερικανικού Άξονα. Άρα η λύση του I.M.F. πρέπει να απορριφθεί. Η άλλη λύση που προτείνεται είναι εκείνη του Ευρω-ομολόγου. Η πρόταση αυτή θα μπορούσε να είναι εφικτή και βιώσιμη αφού έτσι θα ισχυροποιούνταν περισσότερο η έννοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, παράλληλα, θα μείωνε και τα επιμέρους spreads των κρατών μελών. Το θέμα είναι όμως ότι αυτή η πολιτική σίγουρα θα συναντήσει πολλές αντιδράσεις από Ευρωπαίους και μη τραπεζίτες που το μόνο που έχουν στο μυαλό είναι να κερδοσκοπήσουν από το σκαμπανέβασμα των spreads (ήδη πρόταση απόρριψης ενός τέτοιου ομολόγου προήλθε από τον κο Stark κορυφαίο αξιωματούχο της ΕΚΤ). Τελικώς η λύση που απομένει είναι μόνο η συντονισμένη προσπάθεια της Ε. Ε. να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα με απώτερο σκοπό πλέον να σώσει και το ΕΥΡΩ.
Καταλήγοντας μπορούμε να πούμε ότι από το 2001 και μετά η τύχη της Ελλάδας είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι συμβαδίζει με την τυχή της Ε. Ε. και του ΕΥΡΩ. Από την στιγμή που κινδυνεύει με κατάρρευση η χώρα μας το ίδιο συμβαίνει και το ΕΥΡΩ. Αν έχουν "θυμώσει" τόσο πολύ οι Ευρωπαίοι εταίροι μας με την κατάσταση αυτή, τότε καλά θα κάνουν να υποχωρήσουν προς το παρόν και να κάτσουν να σκεφτούν ώριμα και πάνω απ όλα ψύχραιμα. Πρέπει να ενισχυθεί το "χαμένο" ελληνικό ομόλογο και αφού αντιστραφεί η όλη κατάσταση ας κάτσει σε επίπεδο συνόδου κορυφής να αναθεωρήσει τους κανόνες που θα διέπουν στο μέλλον την Ο.Ν.Ε.. Η Ελλάδα μπορεί να φέρει τις ευθύνες τις για την άθλια δημοσιονομική κατάσταση της οικονομίας της, αλλά δεν ευθύνεται αποκλειστικά για την κατρακύλα του ΕΥΡΩ (η Ελλάδα αποτελεί το 2,1% της Ευρωπαϊκής Οικονομίας) όμως το γεγονός ότι αποτελεί κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης της δίνει το δικαίωμα να ζητήσει βοήθεια έτσι ώστε να μην φέρει το τελειωτικό κτύπημα στην Ευρωζώνη. Από την άλλη η Ε. Ε. οφείλει να βοηθήσει όπως έκανε και με τις τράπεζες το 2009 (και οι οποίες τώρα στρέφονται ενάντια στο ΕΥΡΩ) και να βρει βιώσιμη λύση, να ενδυναμώσει το ρόλο της Eurostat (για να μην ξαναυπάρξουν πλασματικά στατιστικά στοιχεία) και να ξαναπροσδιορίσει τον ρόλο της και την ταυτότητά της σαν νομισματική ένωση διαφορετικά μαζί με το ομόλογο θα "χαθεί" και το ΕΥΡΩ.
(Πηγή εικόνων "Ναυτεμπορική")
Απο τον λόγο του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στο Υπουργικό Συμβούλιο 12/02/2010
Τελικά από ότι φαίνεται το σήριαλ με την χρηματοδότηση της Ελλάδας καλά κρατεί. Συνεχίζουμε να βλέπουμε μια πρωτοφανή αδράνεια από την Ε. Ε. καθώς πληθαίνουν οι φωνές που θέλουν την Ελλάδα, τελικώς, να εισπράττει οικονομική βοήθεια από το I.M.F.. Και ενώ, παράλληλα, με την συνεχή πτώση του ευρώ (υποχώρησε στα 1,3563$ με άνοιγμα στα 1,3691$) συνεχίζονται και οι αιχμές, από εξω-κοινοτικά ΜΜΕ, για ασταθές οικονομικό τοπίο στην ευρωπαϊκή κεφαιλαιγορά και έτσι να δημιουργείται ένα κλίμα έντονης ανησυχίας Τελικώς το ελληνικό 10-ατές ομόλογο αρχίζει να χάνεται ξανά, καθώς η κατρακύλα ξανάρχισε με αύξηση των spreads στις 275 μονάδες βάσης (πριν από 3 μέρες είχαν υποχωρήσει στις 271 μ. β. έναντι του γερμανικού bund) και μάλλον θα χρειαστούμε την βοήθεια του Ρόμπερτ Λάγκτον (τον ήρωα από τα βιβλία του Dan Brown) προκειμένου να το ξαναφέρουμε στο φως των θεσμικών επενδυτών.Από την μία, φυσικά, είναι και κάπως κατανοητή η απροθυμία των χωρών μελών της Ε. Ε. να χρηματοδοτήσουν την προσπάθεια της Ελλάδας, καθώς τα λεφτά που θα δοθούν πρέπει να τα πληρώσουν οι φορολογούμενοι της εκάστοτε χώρας. Αυτό θα αποτελούσε μεγάλο πολιτικό κόστος για κυβερνήσεις ασταθείς, όπως εκείνη της Γερμανίας ή της Γαλλίας. Από την άλλη όμως η Ε. Ε. έχει χρέος, όχι απαραίτητα απέναντι στην Ελλάδα, να προστατέψει το ΕΥΡΩ, που δέχεται τεράστια κερδοσκοπική επίθεση τις τελευταίες μέρες και έχει σαν αποτέλεσμα την κατρακύλα του έναντι του δολαρίου. Αυτός φυσικά είναι και ο σκοπός της νομισματικής ένωσης, όπως η Ο.Ν.Ε., να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για να θωρακίσει το νόμισμα αλλά και να το κάνει ανταγωνιστικό στην παγκόσμια αγορά συναλλάγματος Όμως φαίνεται πως η λέξη, ορθολογικότητα (πάνω στην οποία βασίζεται η οικονομική επιστήμη) λείπει από το λεξιλόγιο των Ευρωπαίων Επιτρόπων, αφού δεν είναι δυνατόν να βλέπουν το νόμισμα να δέχεται πιέσεις και μια χώρα, κράτος μέλος, να κινδυνεύει με πτώχευση και να εξακολουθούν να μπαίνουν σε ένα debate ζητήσεων για το αν θα πρέπει να στηρίξουν το ελληνικό ομόλογο. Γίνονται ακόμα και κουβέντες του τύπου, να δανειστεί η Ελλάδα από το I.M.F.. Να θυμίσω στους κυρίους επιτρόπους το γεγονός ότι, στο I.M.F. υπάρχει ρήτρα που ορίζει ότι οι Η.Π.Α. έχουν το δικαίωμα για veto σε κάθε έκκληση διεθνούς χρηματοδότησης Έτσι εάν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα απευθύνεται στο I.M.F. τότε υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο να μπει για τα καλά στην Ευρωπαϊκή οικονομία η επίδραση του Αμερικανικού Άξονα. Άρα η λύση του I.M.F. πρέπει να απορριφθεί. Η άλλη λύση που προτείνεται είναι εκείνη του Ευρω-ομολόγου. Η πρόταση αυτή θα μπορούσε να είναι εφικτή και βιώσιμη αφού έτσι θα ισχυροποιούνταν περισσότερο η έννοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, παράλληλα, θα μείωνε και τα επιμέρους spreads των κρατών μελών. Το θέμα είναι όμως ότι αυτή η πολιτική σίγουρα θα συναντήσει πολλές αντιδράσεις από Ευρωπαίους και μη τραπεζίτες που το μόνο που έχουν στο μυαλό είναι να κερδοσκοπήσουν από το σκαμπανέβασμα των spreads (ήδη πρόταση απόρριψης ενός τέτοιου ομολόγου προήλθε από τον κο Stark κορυφαίο αξιωματούχο της ΕΚΤ). Τελικώς η λύση που απομένει είναι μόνο η συντονισμένη προσπάθεια της Ε. Ε. να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα με απώτερο σκοπό πλέον να σώσει και το ΕΥΡΩ.
Καταλήγοντας μπορούμε να πούμε ότι από το 2001 και μετά η τύχη της Ελλάδας είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι συμβαδίζει με την τυχή της Ε. Ε. και του ΕΥΡΩ. Από την στιγμή που κινδυνεύει με κατάρρευση η χώρα μας το ίδιο συμβαίνει και το ΕΥΡΩ. Αν έχουν "θυμώσει" τόσο πολύ οι Ευρωπαίοι εταίροι μας με την κατάσταση αυτή, τότε καλά θα κάνουν να υποχωρήσουν προς το παρόν και να κάτσουν να σκεφτούν ώριμα και πάνω απ όλα ψύχραιμα. Πρέπει να ενισχυθεί το "χαμένο" ελληνικό ομόλογο και αφού αντιστραφεί η όλη κατάσταση ας κάτσει σε επίπεδο συνόδου κορυφής να αναθεωρήσει τους κανόνες που θα διέπουν στο μέλλον την Ο.Ν.Ε.. Η Ελλάδα μπορεί να φέρει τις ευθύνες τις για την άθλια δημοσιονομική κατάσταση της οικονομίας της, αλλά δεν ευθύνεται αποκλειστικά για την κατρακύλα του ΕΥΡΩ (η Ελλάδα αποτελεί το 2,1% της Ευρωπαϊκής Οικονομίας) όμως το γεγονός ότι αποτελεί κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης της δίνει το δικαίωμα να ζητήσει βοήθεια έτσι ώστε να μην φέρει το τελειωτικό κτύπημα στην Ευρωζώνη. Από την άλλη η Ε. Ε. οφείλει να βοηθήσει όπως έκανε και με τις τράπεζες το 2009 (και οι οποίες τώρα στρέφονται ενάντια στο ΕΥΡΩ) και να βρει βιώσιμη λύση, να ενδυναμώσει το ρόλο της Eurostat (για να μην ξαναυπάρξουν πλασματικά στατιστικά στοιχεία) και να ξαναπροσδιορίσει τον ρόλο της και την ταυτότητά της σαν νομισματική ένωση διαφορετικά μαζί με το ομόλογο θα "χαθεί" και το ΕΥΡΩ.
(Πηγή εικόνων "Ναυτεμπορική")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου